رسم ” خوب ” ها همین است

حرف آمدنشان شادت می کند

و ماندنشان

 با دلت چنان می کند

که هنوز نرفته

دلتنگشان می شوی

زبانم را مهر سکوت و خاموشی بسته

چشمهای دیگر حتی خودمم را هم نمی تواند ببیند

نمی دانم راه می روم یا بی راهه

اما همین برایم بس است که قدمهایم هنوز رمقی دارند

چقدر سرد و تاریک است

چقدر بی روح زندگی واقعا چیست

و از ما چه می خواهد

جوابی برای این سوال هنوز نیافته ام؟؟؟؟؟  

دلم رمان عاشقانه میخواهد

که تو

آن پسرک بالا بلند سینه ستبرش باشی

و من

دخترکی سر به هوا

که با تمام سر به هوا بودن هایش

به راه آورد تو و دلت را

دلم برای یک بار هم که شده پایان خوش

میخواهد

تنهـــایـــی همیـــــن اســــت

تکــــرار نا منظــــم من بــــی تـــو…

بــی آنـــکه بــدانـی برای تو نفـــس میکشـــــم…